Yalancı Bahar

Kişisel hayatlarımızda her şeyin üst üste geldiği dönemler vardır ya hani.  Bitmeyen kabus gibi art arda gelen olaylar zinciri düşünmeyi bırak, nefes aldırmadan akar durur. Fırsat bulabildiği zaman belki bir parka atar insan kendini. Kalp çarpıntılarıyla çiçeklenen ağaçlar arasında büyülenir.  İçi cız eder gene de. Kış ortasında yalancı bahara teslim olmuş doğa... Yalancı bahar! Doğa yalan dolan bilmez, kar amacıyla yakıp yıkıp ilerlediğini sanmaz. Sadece kendine iyi geleceğini düşündüğü şartlara tepki verir. Anı yaşar yani sürekli. İbadet gibi kendisine değil, çevresine de iyi dilekleriyle çiçekler açar mesela ağaçlar. Meyve vermeden önce, arıların kendisini yaymasına izin verir böylece. Süreklilik doğal olandan yana... Yalancı baharlarla gelen çiçekler içimde sızı... Bütün yıl bir daha açmayacaklar çünkü, ilk fırtınaya teslim olup dökülecekler meyve veremeden... İnsan durup çevresine odaklanıyor nefesi kesilerek, ülkesinde olanlara, yalancı baharlara teslim olmuş bizlere ...