Bu Da Geçer - Ece Temelkuran
Evimdeyim... Bulabildiğim
karahindibağlarla görsel çekiyorum okuduğum kitaba. Üfleyip, yaymazsa bir daha
büyümeyeceklerini düşünen bir çocuğa, kalpten selam yollamak isteğim...
Evimdeyim... Yıllardır evinden
uzakta olan bir kadının kelimelerinde yol alıyorum usul usul. Çok uzun zamandır
evinde hissetmeyen, sürekli tedirgin bir ömür geçirmek benimki de... Hepsi bu
mu? Çılgın bir gürültünün ortasında, hepsi bu mu diye düşünüyorum. Çokça
kulaklarımı tıkarken, iç sesime eşlik ediyor kelimeler... Kocaman kuru
gürültünün ardına gizlenmeye çalışılan bir dolu olayın ardında yaşamaya
çalışmak, evinden uzakta, evinde ama kaybolmuşken...
Ülkelerin birinde, tam olarak
2013 sonbaharında yapılan zehir gibi konuşmalarla aklım takılıyor gidenlere...
Sonra Amin Maalouf geliyor, Doğudan
Uzakta romanıyla. Bıçak keskinliğindeki Çador'a gidiyorum, Mungan'ın.
Gitmek ya da gitmek zorunda
olduğu için gitmek, sürgün olmak. Adının önüne eklenen yazarın sevmediği bir
kelime "sürgün"! Tam da bu kelime nedeniyle, ödüller alıyor,
konuşmalar yapıyor, istediği gibi yazabiliyor. Kendinden başka bir yerin evi
olmadığını düşünürken yazılanlar, konuşulanlar, ana dile uzak yalnızlıklar...
Söylenecek ne çok şey var, üzerinde konuşulacak, katman katman açılacak...
Bugün canım istemiyor sanırım, ikiye ayrılmış toplu yazılara dair kitaptaki
gibi. Ülkede yayınlananlara eklenen umut ışığı, mücadele etme isteği karşısında
yurt dışında yazılanlar... Ne garip herkes, hep kendinden uzak olduğunun
düşünür yaşananların... Aynı ülkede bile farklı şehirler hatta şehirlerdeki
farklı mahalleler için geçerlidir bu... Dedim ya bugün gene içime kaçtım.
Beklersem hiç yazamayacağım için bu seferlik böyle olsun. Alıştırma, motive
etme diyelim kendi kendimi...
Sevdiğiniz bir yazarın toplu
yazılarında dolaşmak iyidir, iyi gelebilir insana... Hadi siz de gidin, dolaşın
kelimeler arasında...
Arka Kapak
"...Ben seni düşünüyorum
yazarken. Seni içtenlikle düşünüyorum. Sözcüklerden bir sevgi olanağı
görüyorum. Bunun beni kurtarmasını ya da seni...
Sen ve ben, sevgili okur, son
on yıldır -ki bu on yıl ömrümüzden gitti- dedik ki, "Bu da geçer."
Birileri de hep karşılık verdi, "Böyle diye diye ömür geçti." Eh,
orası da doğru. Peki o zaman ne yapmalı bu ömürle?...
Ece Temelkuran içinden geçtiğimiz
çıldırtıcı gürültünün ortasında sözcüklerle ferahlatan soluk aldıran bir alan
açıyor."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder