Bir Ülke Çağırır mı İnsanı ?

Nedense Şili bana hep mahzun, mahrum,  daracık bir alanda sıkışmış, dünyayla bağlantısı olmayan bir ülke gibi gelir. Birgün gidersem kaybolacakmışım gibi… Böyle bir ülkeden Büyük Okyanus’a bakmanın ya da And Dağları’na çıkmanın nasıl olacağını içten içe merak ediyorum ve biraz ürküyorum, tamamen bilmemekten kaynaklanıyor biliyorum ve gitmeyi çok istiyorum.

Çevreye bilinçli olarak bakmaya, izleri, bilgileri takip etmeye başladığımdan beri ülke edebiyatları da önem kazanmaya başladı. Her ne kadar Neruda’yı üniversiteden biraz biliyor olsam da İsabel Allende’nin Şili’li olduğunu yeni  öğreniyorum.

Gitmek ve okumak; çok sevdiğim iki eylem… Sorularıyla gelen yolun cevaplarını hüzünleriyle harmanlamak… 

Evet seviyorum. Ama durun bir dakika benim gitmeyi en çok istediğim ülke Şili mi gerçekten? Her fırsatta karış karış gezmek ve öğrenmek istediğimi söylediğim ülke? Bir trene binip boydan boya geçerken duraklarını içine çekmenin rüyalarımdan biri olduğu… Mesela burnumun dibindeki Çorum’u hala tam olarak öğrenemediğime hayıflanırken, defalarca gitsem de bayılmaya devam edeceğim Şehzadeler şehri Amasya’ya uğramadan yapabilir miyim? Peki ya Trabzon… Ama en çok istediğim Doğu Anadolu… Adım adım, çok özel bir yeri olan Kars’tan Sarkamış’a, gitsem de tekrar çağıran Erzurum, ah peki ya Van... Midyat, Mardin, Nemrut Dağı ve Divriği’nin büyüleyiciliği… Defalarca gitsem de sıkılmayacağımı daha çok daha çok öğreneceğimi biliyorum. Ve bu içimi titretiyor…

Hadi Haydarpaşa’dan bineyim bir trene, varsın olmasın bugünlerde… Hayal değil mi bu? Günler, geceler boyunca gözüm yoldan ayrılmasın, içime çekeyim Anadolu’mu doya doya, taşına toprağına selam vereyim selam alayım, tadayım tüm güzelliklerini… 

Bunca sözden sonra yerel bir tarif paylaşmak isterdim günlüğüm seninle ama malum benim tariflerim ille de çikolatalı… Sahi Anadolu’yu çikolatalı kurabiyeyle gezseydim eğer ve paylaşsaydım bir bardak çayla? Aklıma Şahinkaya Kanyonu’ndaki küçük kız geliyor. Verdiğim poğaça ve kurabiyeler yerine babasının bahçeden toplayıp bize ikram ettiği elmalardan birini büyük bir hazine alırmışcasına kapışını ve saklayışını nasıl unutabilirim...  Herşey çocukların gözünden güzel ve ne kadar net… Ve işte 3.gün de bitiyor keyifle...

Damla Çikolatalı ve Yabanmersinki Kurabiye

(Tarif; kesilmiş sayfalardan muhtemelen Sofra ya da Lezzet Dergilerinden)

150gr tereyağı

1 çay bardağı esmer şeker

1 çay bardağı toz şeker

2 adet yumurta

2,5 su bardağı un

1 çorba kaşığı kakao

1 çay kaşığı karbonat

1 su bardağı damla çikolata

1 çay bardağı kurutulmuş yabanmersini – kırmızılardan kullandım-

Oda sıcaklığındaki tereyağı ve şeker harmanlanır, yumurtalar da eklendikten sonra çırpılır. Un, kakao,karbonat eklenerek düşük ayarda karıştırılır. Son olarak damla çikolata ve yabanmersinleri de konur, tahta kaşık yardımıyla karıştırılır. Yağlı kağıt serili tepsiye karışımdan kaşık yardımıyla alınan parçalar aralıklı olarak dökülür. Önceden ısıtılmış 190derecelik fırında 15-20 dakika pişirilir.