“Işığa batmışım, yanım yörem.
Adım atıyorum tuhaf bir beyazlıkta, hareketle hareketsizlik arasında… Şaşkınım.
Hiçbir şey göremiyorum. Ansızın kendimi bırakıyorum o yoğunluğa, huzurluyum.
Birden nefes almadığımı,
alamadığımı farkediyorum. Öksürmek isterken başımı kaldırdığımda sert bir yere
çarpıyor. Gözlerimi açıyorum kapkaranlık, yokluyorum, her yanım sert bir
maddeyle kaplı. Tahta mı bu? Üstelik daracık! Yoksa gerçek mi oldu diye içim
sıkışıyor. Ellerimi kaldırıyorum, ayağımı kaldırıyorum. Evet yatıyorum ve …
Evet bir tabutta… Aklıma Kill Bill’de
Uma Thurman’ın parmaklarıyla tabutu deldiği sahne geliyor. Geliyor ama o kadar
şanslı olacak mıyım? Ne kadar nefes alabilirim bu karanlıkta?”
Daha fazla sürdürmenin bir anlamı yok. Kabusum değil bu, ama öldükten sonra bir morgta ya da toprak
altında dirilmek benim bir korkum. Biraz onunla yüzleşmek istedim galiba. Tabii
ki tabutla gömülmüyoruz, belki de filmin etkisi yani morgta dondurucu soğukta dondurucu duygularla da uyanabilirdim. Bu arada 5.gün ödevimi tamamlamış olduğum için mutluyum.
Öte yandan böyle zamanlarda canım
teyzemin benim için özel yaptırdığı nara bakmak iyi gelecek biliyorum. İncelikli
hediyeler gibisi var mı? Düşünüldüğünüzü hissettiren, hoşlanmanız için kafa
yorulduğunu görebildiğiniz hediyeler. Teşekkürler teyzelerin en bi tanesi…
Ben de bu yaşamın bu son aşamasını düşünmek bile istemiyorum. Neyse güzel şeyler düşünelim bu işleri meleklerimize bırakalım onlar bizim için en iyi olacak şekilde hallederler. Son zamanlarda bu melek işlerine çok fena taktım. :))
YanıtlaSilen güzeli ...)
SilKüçükken derlerdi her saç telin yılan olacak diye, korkardım.Çocuğa söylenecek şey miydi? Değildi? Ama nineler söylerdi... Yazını okuyunca direk bu aklıma geldi benimde benzer bir korku bende de var işte... Hediye konusunda da çok haklısın,bazıları şey yapar ne istersin,ne eksiğin var ihtiyacını alayım.Önemli olan ihtiyaç değil ki, beğenmek te değil sadece düşünüldüğünü bilmek...
YanıtlaSildüşünen zaten ihtiyacını da farkediyor belki )
Sil