İskender - Elif Şafak

Yıllar, kişiler arasında gidip geliyorum.

Birbirinden alakasız görünen, ölümün soğuk, itici yüzüne doğru hızla ilerleyen yüzler... Ne çok insan, ne çok detayla anlatılmış, yoruluyorum okumaktan. İçim sıkılıyor. Oysa tek tek okuduğunda nasıl da burkuyor hepsinin hayat hikayesi. Mutsuz, zorunlu hayatlar, ayakta kalmaya çalışan insanlar.

Erkekse büyük çocuk, hele de baba çekip gitmişse, es kaza anne bir tutam mutluluğa bulanmışsa, biraz nefes alıp yüzünde gülücükler açıyorsa... Ne kadar kolay tetiklemek bir çocuğu, temizlemek namusu, karanlık zindanlar gibi nem ve dışkı kokan zihinlerle devam etmek yaşamaya... Farklı yüzler aynı hayatlarda, defalarca yokoluyor gereği yapıldı damgasıyla... İnsanın bir yanı kırılıyor, yapıştırsan nafile, öylece bakakalıyor. Kırık dökük hayat, devam ediyor...