Bir Yürüyüş - Ayvalı Yerelması

Bir sahilde çevreyi inceleyerek yapılan bir yürüyüş uzunca bir süre aklımda kalmıştı. Fransız Teğmen’in Kadını’ndandı sanırım. Feodal dönemle sanayi devrimi arasında mıydı? Sahil İskoçya’da mı yoksa Fransa'da mıydı Tek başına mıydı? Uzun zaman oldu tam olarak hatırlayamıyorum. Ama o yürüyüş bir dönem bana eşlik etmişti hep. Sahi neydi beni o kadar çeken? Yaşam şekli miydi? O zaman 22.gün konusuna istinaden geçmiş yaşamımda sahilde yürüyen biri, hadi bir çocuk olayım : )

Gördüğü bir kaplumbağanın ardından koşan çocuk kumlara oturdu. Günler sonra çıkan güneş aklını çelmiş ve o gün okula gitmek yerine sahile koşturmuştu. Hafif rüzgar, martılar, şimdi de tatlı mı tatlı bir yavru kaplumbağa eşlik ediyordu işte kendisine. Birazdan arkadaşları Elan ve Marvis de geleceklerdi. Keyfine doyum olmayacaktı. Gerçi annesi bu arkadaşlarının varlığına çok kızıyordu. Çocuğa göre hayali olmaları önemli değildi, hem gerçek arkadaşlarının hepsi okuldaydı şimdi. Sandviçini çıkarıp bir yandan yerken bir yandan denize doğru atmaya başladı, martı ve balıklarla paylaşmak için. Biraz daha yürüdü, deniz kabukları topladı. Kabuklar hakkında arkadaşlarıyla fikir yürüttü. Kumdan kale yapmayı teklif etti arkadaşları ama o kadarına cesaret edemedi. Pantolonu ıslanırsa akşam bir de onun için azar işitirdi. Bir ağaç altına çöküp günlüğünü çıkardı. Birkaç gündür okulda olanları bir yandan düşünürken bir yandan not alıyor, bir yandan Elan’la Marvis’e anlatıyordu. Öğretmeni insan vücuduyla ilgili bir konuya geçmişti. Dolaşım sisteminden, kalpten, mideden, bunların yerlerinden bahsediyordu. Kendi bedeni altında kalabalık bir sürü halinde organların olması, bir makine gibi o uyusa bile çalışıyor olmaları çok değişik gelmişti çocuğa. Daha çok şey öğrenmek istediğini farketti. Öğretmene “Peki hayvanlarda da mı böyle” diye sormuş, olumlu yanıt alınca çok şaşırmıştı. Arkadaşları da en az onun kadar şaşırdılar bu duruma. Hepsi kan kardeş olmuşlardı ya derilerinin altında bir tek kan olduğunu sanıyorlardı, kesilince görebildikleri için. Günlüğüne yazdıklarını “daha çok şey öğrenmeliyim” diye sonlandırdı o gün. Sonra heyecanla evin yolunu tuttu, tabii arkadaşlarıyla birlikte.

Yılın son iki günü ve biraz zorlama bir yazı olduğunu biliyorum. Kurgu karakter olarak hayali çocukluk arkadaşlarımı yazayım demiştim, gene dayanamayıp 22. Ve 23.*günleri birleştirdim. O meraklı çocuk muhtemelen et ağırlıklı besleniyordu. Hani avdan dönenlerin getirdiği tavşandan, bıldırcından yapılan yahnilerle mesela. Yok biraz sağlıklı olsun bu seferki tarif de. Dolapta bekleyen ayvalara eşlik eden yerelmalarıyla mesela bir de havuç ekledik mi değmeyin keyfimize. Yerelması şişliğine karşı hep zencefil eklesem de bu sefer kimyon denedim. Fazla da değil, yarım çay kaşığı tadında pek bir etki yapmadı. Bir dahaki sefere biraz daha ekleyeceğim. Mutluluk dolu olsun bu hafta ve bu yıl ...

Gün 22. Geçmiş hayatınızda biriymişsiniz. Kimmişsiniz? Ne yaparmışsınız?

Gün 23. En sevdiğiniz kurgu karakterin günlüğüne yazdığı bir yazıyı yazın.

Ayvalı Yerelması

1 adet soğan

4 adet orta boy ayva

½ kg yerelması
2 adet havuç

1 diş sarımsak

½ su bardağı zeytinyağı

1 – 2 çorba kaşığı un

Yarım limonun suyu

½ çay kaşığı kimyon

Tuz

Dereotu

Yerelmaları soyularak, unlu limonlu suya atılır, ayvalar da aynı şekilde. Soğan, sarımsak küp küp, havuç halka halka doğranır. Zeytinyağında şöyle bir çevrilirler. Yerelmaları, ayvalar ve baharatlar da eklendikten sonra kapak kapatılır. Biraz pişirildikten sonra 1,5 su bardağı kadar sıcak su eklenir. Soğuk ve dereotuyla süslenip servis edilir.