Yolda Okunan Çarpıcı Öyküler - ( Aşk Köpekliktir - Ahmet Ümit)

Yola çıkarken çantama okuyabileceğim bir kitap atmayı seviyorum. Yolu ya da geceyi, bir kitap hatta kitaplarla paylaşmak hoşuma gidiyor. Eğer devam ettiğim sürükleyici bir yapıt yoksa öyküleri okumayı tercih ediyorum. Hele yol hikayeleri bulursam hele de cep boy olurlarsa ne ala.

Divriği, Kemaliye gezim için de seçtiğim kitap Ahmet Ümit’in Aşk Köpekliktir’iydi. Çarpıcı, bir yandan tipik bir yandan beklenmedik sonlarıyla sürükleyici hikayelerdi benim için. Neredeyse bir gecede bitirdiğim bir kitap üstelik.

“Sen hiç mapusa düştün mü ?”

“Yoo düşmedim.”

“Düşsen bilirdin…”

“Neyi bilirdim?”

“İçerdeki gariplerin çoğunun bu sevda belasına yattığını…”

“Yapmayın, hiç öyle şey olur mu?” diyecek oldum.

“Olur ya. Bu memlekette kocası karısını kıskanır, öldürür; oğlan sever, kızı başkasına verirler, öldürür; baba, sevdiğine kaçan kızını orospu oldu diye öldürür; kadın, başkasına dadandı diye kocasını öldürür; abisi erkeklerle konuşuyor diye kız kardeşini öldürür… Daha söyleyeyim mi? Hepsinin sebebi sevda denen o illettir.” Sayfa 25

Kitaba adını veren öykü ise en sonda merakla okuyup bitiriyorsunuz. Kimbilir belki de sadece bu öykü bir roman olarak yayınlanacaktı diye düşündüm bir an. Neyse kitabın arka kapağı en iyi fikir veren  kısım galiba.

“Aşkın bütün halleri… Tutkunu aklımızı ele geçirmesi. Kötülüğün en güzel biçimi… Rezil olmaktan duyduğumuz haz… Kırılan umutlarımızın lezzetli kederi… Çiğnenen onurumuzun getirdiği kibir. Vicdan tutulması, bencilliğin son kertesi, yanılsamanın en derin anı… İmkansız olmanın çekiciliği… Yani gönüllü kölelik… Yani insanoğlunun en masum hali… Yani bildiğiniz delilik… Yani en yalansız aşk öyküleri…” Arka Kapaktan