Lütfiye ve Komşusu - Güney Dinç

Sevgili arkadaşım Deniz bir paket yollayacağını ve bir ricası olduğunu söylediğinde merak etmiştim doğrusu. Her ne kadar kitap olduğunu tahmin etmiş olsam da bu aralar sıkça gündemimizde olan diyetlerle ilgili olacağını düşünmüştüm, hani motive edici ve muhtemelen çok severek okumayacağım ve hatta hiç okumayacaklarımdan…

Paketi açtığımda daha önce kitap eklerinde gördüğüm ve soyadı benzerliğinin dikkatimi çektiği bir kitapla karşılaşınca ailelerine dair bir hikayenin olduğunu düşünüp en başından sempati duydum bu güzel kitaba. İlerleyen sayfalarda onca acıya göğüs geren, kadınlara özgü güçle ayakta duran iki ananın hoş bir şekilde kesişen hayatlarını fonda döneme dair olaylarla okumak o yıllara götürüverdi, bir kıtadan diğerine ya da Midilli’den İzmir’e, Anadolu’ya, İtalya’ya uzanan acılarla, tesadüflerle ve belki de şanslarla…

Birbiriyle yüzyıllarca barış içinde yaşayan onca insanın savaşta birdenbire düşman oluşu, bilinçaltı ya da bilinç üstündeki her şeyin ortaya çıkıverip kan dökülmesi, her şeye el koyulması, tüm bunların nasıl tetiklendiğini öğrenmek insanın canını yakıyor. Sanki her şey şimdi farklıymış gibi. Sanki sahip olma, iktidar güdüsüyle toplumlara yapılanlar, yaptırılanlar değişmiş gibi.

Lütfiye ve sevgili komşusu Laudomia; iki ana, iki eş, güçlü iki kadın ve filimlerde olur denilecek tesadüflerle gerçek hikayeleri…

“Yolcularını alan Kızılhaç gemileri önlerinden geçip körfezin ağzına doğru giderken, Laudolmia ve Stella ağır bir yükü omuzlarından attıkları için çok mutluydular. Onların sorunları şimdilik çözülmüş görünüyordu ama, büyük savaş can almayı sürdürüyordu. Ayrılmak üzere olan konuklarıyla birlikte merdivenlerden inen Lütfiye, küçümseyen ve bir o kadar da kararlı bir sesle, “Savaşın acısını bilmeyenler, barış içinde yaşamanın değerini anlayamazlar,” dedi ve onları kapıya kadar götürdü.” Sayfa 264-265