Edebiyat Mutluluktur - Zülfü Livaneli

Düzenli olarak günlük gazete alınsa da evimize düzenli olarak okuyamıyorum. (Evde anacığımdan soruluyor gazeteler.) Ya da sevdiğim tüm yazarlar aynı gazetede yazmadığı için kaçırabiliyorum yazılarını. Hal böyle olunca da çok hoşuma gidiyor derlenmiş kitaplar.

Böylece mutluluk kaynaklarımdan biri olan edebiyata bakış açım genişlerken, yalının, insana dair olanın ne kadar kıymetli olduğunu bir kez daha anlıyorum. Ya da sevdiğim yazarlara dair besleniyorum farklı bir yorumla. Günümüzde kıymetini olduğu gibi koruyan kılasiklerden, Rönesans yaratıcılığına, @ işaretine, kıskançlığa ve hatta edebiyatta köpek temasına kadar uzanan insanı doyuran yazılar elimin altında işte, bir kitapta. İnsan doğasının karmaşık örgülerle değil, basit olaylarla ustalıkla verilişinin örneklerinden bahsetmiş. Okurken mükemmel ifade edilişi nedeniyle belki de dikkatini çekmeyen konuların ne kadar önemli olduğunu farkediveriyorum.

Kitabın son kısmında Shakespeare’in kıskançlıktan karısının boğan bir adamın hikayesini anlattığı Othello oyununun, Anadolu’da yıllarca “Arap’ın İntikamı” adıyla sahnelendiğini ve halkın bunu çok sevdiğinden bahsediliyor. Yani yüksek edebiyattır, sıradan insanlar bunu anlayamaz diye bir tezin doğru olmadığını belirtmiş usta yazar. Köylere yayılan “Şarlo” taklitleri, “ağzı bir yerde, gözü başka bir yerde”  diye tanımlanan Picasso. Sanat köklerini insandan alırken insanın anlayamaması diye bir şey olabilir mi? Evet edebiyatın malzemesi doğrudan doğruya hayat ve edebiyat sıkıcı değil, zevk meselesi. Zevk aldığı için kitap okumalı insanlar, zevk aldıklarını okumalılar.