Huysuz ekşi elmalar

Güneş esneyerek doğup ortalığı ışığa boğarken, elmalar diyarında huysuz ekşi elmalar bir köşede oturmuş, hiç gülmeyen aksi yüzleriyle etrafa bakıp içten içe söyleniyorlarmış. Baharın gelmesi, her tarafın rengarenk, cıvıl cıvıl olması umurlarında değilmiş, hatta dinleyen bulsalar bir de şikayete başlayacaklarmış.
Oysa bizim minik, sulu, çıtır çıtır Amasya elmaları çoktan bahçelere dökülmüş, neşeyle oyunlar oynamaya, şarkılar söylemeye bir yandan da büyüklerine yardım etmeye başlamışlar bile. Yorulduklarında hemen yaşını başını almış unlu büyük kırmızı elmaların yanına koşarlarmış. Unlu elmalar, miniklerin büyüdüklerinde bol kitap kurtlu olmaları için şimdiden çok güzel ve ilginç hikayeler anlatırlar, bir yandan karınlarını doyuran afacanlar bir yandan da can kulağıyla büyüklerini dinlerlermiş. Güneşi yansıtan neşeli, sulu sarı elmalardan çok güzel kekler yapılır, bebek elmalar için sıkılan elma sularından hepsi içmek istermiş. Kırmızı, yeşil, sarı bol vitaminli ve sulu büyük elmalar hem kendi çocuklarının hem de insan dostlarının sağlıklı, mutlu olabilmesi için güneşten de yararlanarak vitamin kaynağına dönerlermiş. Böylesine mutlu, huzurlu bir ortamda huysuz ekşi elmalar her zaman tüm çocukların dikkatini çeker, büyüklerine neden onların hiç gülmediklerini sorarlar, çevrelerinde dolaşarak onlarla konuşmak isterler ama çekinirlermiş.
Günlerden bir gün bizim Amasya elmaları unlu büyük elmaya giderek ekşi elmaların neden öyle olduklarını sormuşlar. Unlu büyük elma herkesin bir huyu olduğunu, onların da huyunun öyle olduğunu anlatmış. Bu cevapla yetinmeyen bizim minikler, ama biz onlarla da konuşmak, onları da güldürmek istiyoruz diye ısrar etmeye başlamışlar tatlı dilleriyle. Çocukların isteğini kırmak istemeyen büyükler toplanmış ve ne yapacaklarını düşündükten sonra ekşi elmaları biraz tatlandırmak için kek yapmaya karar vermişler. Huysuz elmalar buna karşı çıkacak gibi olmuş ama fazla da ısrar etmemişler ve asık suratlarıyla kararı onaylamışlar. Hummalı bir çalışmayla başlamışlar kek yapmaya. Besleyici olması için yumurta, süt eklenmiş önce, sonra keki tatlandırmak ve güldürmek için de bolca şeker. Elmaların yakın arkadaşı tarçın da koşa koşa gelmiş kekin üstüne serpilmiş biraz. Sonuçta çok lezzetli ve yiyeni gülümseten bir tat ortaya çıkarmışlar. Bu keki yiyen huysuz ekşi elmalar bile gülümsemiş, o günden sonra da minik elmalarla sohbet eden ve gülümseyen ekşi elmalar olmuşlar. Tatlılığın, tatlı dilin herkesi gülümsettiği, mutlu yaptığı bir kez daha kanıtlanmış böylece.

Elmalı Kek

(Tarif; büyük teyzem, nam-ı diğer santim teyze )

Malzemeler

• 500 gr kepekli un
• 300 gr toz şeker ve 1 çorba kaşığı toz şeker
• 2 yumurta
• 1 bardak süt
• ½ paket margarin
• 2 paket vanilya
• 1,5 paket kabartma tozu
• 7 adet ekşi elma
• 1 yemek kaşığı tarçın
• 1 limon kabuğunun rendesi ve içi

Öncelikle fırın 170 dereceye getirilir. Elmalar ortadan ikiye kesilir. Çekirdek kısımları oyulur, kabukları soyularak, üzerlerine kararmamaları için limon sürülür. Elmaların oyuk kısımları alt tarafa getirilerek serçe parmağından biraz daha ince dilimler kesilir.
Yumurta şekerle 6-7 dakika çırpılır. Oda sıcaklığındaki margarin küçük parçalar halinde kesilerek karışıma eklenir ve karıştırmaya devam edilir. Süt ve limon rendesi de eklenir. Birlikte elenen vanilya, un, kabartma tozu da eklenir ve düşük ayarda karıştırılır, hamur kıvamı alınca büyükçe bir fırın tepsisine yayılır. Hamurun sol taraftan başlayarak aralarında 1,5 santim kalacak şekilde boylamasına 4 dilim elma yerleştirilir. Sonrasında aynı hizada olmasına dikkat edilerek diğer elmalarda yerleştirilir. 1 çorba kaşığı şeker elmaların üstüne serpilir, tarçın da serpildikten sonra kek fırına verilir. 25-30 dakikadan sonra kürdanla pişip pişmediğine bakılır, üzeri kızarınca fırından çıkarılır. (Tabii benim kekim de elmalar çok düzenli olamadı ve 7 elma fazla geldi ama tadı beğenildi, hatta sipariş bile aldım)