İlk İşim...

11. günün konusuna bakıp ilk işimi düşündüğümde resmi mi yoksa yazlık işi mi yazmalıyım dedim kendi kendime. Sahi hangisini ilk işim gibi hissediyorum? Plaza formatında çalıştığım uluslararası firmadakini mi yoksa henüz çok küçükken kitaplar, kasetler arasında şortla dolaştığım yazlık işi mi?  Çok küçükken dediğime bakmayın üniversite ilk sınıftan bahsediyorum. Konuyu özgeçmişime göre değil hissettiklerime göre irdelemek daha güzel olacak galiba.

Yazlık bir kasabada bir kitapçıda çalışmak kulağa hoş gelebilir. Kasetler, kitaplar, turistler, İbrahim Tatlıses çılgını ötesi Yunan bayanlar, kaliteli yöresel müzik almak isteyen turistler,  gelen tiyatrolar, konserler, ünlüler, tecrübesizlikle hergün sabahtan geceyarısına kadar aynı bez ayakkabıyı giyen ve tarifsiz kokan ayaklar... Galiba o zamanlar da gözlem yapmanın keyfine varıyordum, şimdiki kadar olmasa da evet bu hoş kısımlardan biriydi. Ve orada çalışmanın bir şekilde getirdiği avantajla istediğim tiyatroları çok iyi yerden seyretmek gibi güzel bir imkanım olmuştu. Bunun bir öğrenci için ne demek olduğunu anlatmama gerek yok sanırım. Şimdilerde o kitapçının ana şubesinin dar bir alana sıkışıp kaldığını görmek üzdü beni. Ayrılırken alabileceğim söylenen kitaplar, kasetler ve herşey için gönülden teşekkür ediyorum.

Ve gelelim özgeçmişimdekine. Ne diyebilirim o kocaman şehirdeki ilk işimde tecrübesizliklerime gülüyorum en çok ve yirmili yaşların bitmez tükenmez enerjisine şaşırıyorum. O zamandan bu zamana kalan ve yıllarca süren güzel dostluklaraysa bayılıyorum. Yaşarken güzelliklerini fark etmeseniz de, artık eskisi kadar birlikte olmadığınız şu zamanlarda bile sürebilmeleri çok hoşuma gidiyor. Onların yeri ayrı ve hep öyle olacak. Sahi bir #blogfırtınası etkinlik günü daha bitti işte. Bembeyaz yaklaşan haftasonunu sağlık ve mutlulukla karşılamak dileklerimle…