Bir Boşluk Varmış ...

Bir varmış bir yokmuş, zamanların birinde bir boşluk varmış, bir sen yokmuşsun. Gittiğinde bıraktığın boşlukla yaşayan küçük bir kız varmış, bir sen yokmuşsun. Nefes aldıkça büyüyen boşluk acı vermeye devam ederken bir sen yokmuşsun.
Bir boşluk varmış, bir yokluğun, bir de kaybolmuş küçük bir kız. Kendini artık hiçbir yere ait hissedemeyen küçük bir kız… Küçücük kafasında kaybolmuş öylece bakınırken, kelimelere sığınıvermiş birgün. Bir varmış kelimeler bir sen yokmuşsun... O boşluğa kelimeler akıtan bir çeşme başında durmuş bir gün küçük kız, kana kana içmek, ruhuyla barışmak için. Çökmüş bir kenara, bırakmış kendini suyla gelene… Önünde uzun bir yol var diye fısıldamış kelimeler, hadi yola çıkalım diye çekiştirmişler sonra da! Evet bugün ilk günmüş…

Bir kelimeler varmış bir sen yokmuşsun …