Harry Potter ve Felsefe Taşı

İnsanın çocukluğunu büyülü bir ortamda geçirmesi… O küçücük dünyalarda,  sadece orada olabilmeyi hayal etmek, gizli bir dünyanın varlığına inanmak bile inanılmaz bir etki bırakır diye düşündürüyor insana.  Tıpkı Rowling’in dediği gibi “Bir çocuğun yetişkinlerin dünyasından kaçıp her açıdan güçlü olduğu bir yere gitmesi fikri bana çok çekici geldi”. Benim de bayıldığım bu fikre çocuklar nasıl bayılmasındı ...

Yıllarca kitap ve film bombardımanına rağmen ne okudum ne seyrettim Harry Potter’ı. Üstelik kendimce masal karamaları yaptığım halde. Bu şeker etkinlikle birlikte şıklardan biri olan herkesin okuduğu ama sizin okumadığınız kitabı düşünürken nedense aklıma hemen Harry Potterlar geldi. Tam zamanı dedim kendi kendime ve tabii ki bir çırpıda okundu bitti.  İyilikle kötülüğün dip dibe olduğu bir dünyada efsane bir çocuk olan Harry Potter’ın bile parayla okula gitmesi, büyülerin öğretmenlerin yaptığı büyülerle akıllara girmesi yerine çokça çalışılarak öğrenilmesi, görünen her şeyin doğru olmadığının anlatılması, her çocuğun bir özelliğinin olabileceğinin belirtilmesi hoşuma giden konulardan. Tam olarak gerçek dünyadan kopulmadığı için inandırıcılığı da yüksek. Yani her an bir mektup alabilirsiniz gibi, bu da çok hoş…  Hele de tanıdığım bazı çocukların kitaplardan alıntı yaptıklarını okumak daha çok hoşuma gidiyor. Şimdilerdeyse filmini merak ediyorum.

“Annen seni kurtarmak için öldü. Voldermort’un anlayamayacağı bir şey varsa, o da sevgidir. Annenin sana olan sevgisi kadar güçlü bir sevgi ne derin izler bırakır, bunu anlayamaz. Yara izine benzemez bu, gözle görülmez… Böylesine yürekten sevilmek, seven insan gitse bile, bizi sonsuza kadar korur. Tenine işlemiştir bu. Quirrell’ın içi nefret, hırs, tutku doluydu, ruhunu Voldermort’la paylaşmıştı o; sana bu yüzden dokunamadı. Güzelliklerle yaratılmış birine dokunmak onun gibilere acı verir.” Sayfa 265