Nereye Gidersem Gökyüzü Benimdir – Şafak Pavey

Bir masalın içinde yaşamak gibi gelir geçmişin şimdiyle karıştığı uzak diyarlar. Anlatılanlara kulak asmadan, her şeyin farklı olduğunu gidip kanıtlamak ister, ömrümüz boyunca iz bırakan anılarla dönebiliriz. Masallar diyarı İran’ı ülkemden bir kadının bakış açısıyla okumak  aklımda uzun süreli izler bıraktı.

“… canlı yayına çıktığı sırada İranlı erkeklerle konuşurken arkasından başka birkaç erkek geçiyordu. Tam o sırada iki çadorlu kadın erkekleri fark edip arkalarını döndüler ve duvar dibine çömeldiler. Erkeklerin ayak sesleri ortalıktan çekilinceye kadar öyle kaldılar. Manzara özgürlükler açısından tam bir felaketti ama ben kadınların nasıl içgüdüsel olarak arkalarını dönüp, siyah çadorlarıyla duvarın dibine gömüldüklerini anlayabiliyordum. Bunun nasıl sessiz bir şartlanmayla ruhlarına şırınga edildiğini de.” *Sayfa 38

“Onlar için İran’ın kimi feminist kadınlarından randevu almıştım. Ama röportajlar sırasında ekibin yöneticisi arkadaşıma fenalık bastı. Kadınların simsiyah örtünmelerinden bunalmıştı. Siyah çador kırizine yakalanınca zaten çok zor koşullar altında ayakta kalmaya çalışan feminist İranlılara “Çok bunaldım siyah renklerinizden! Açın şu çadorlarınızı, renkli, çiçekli bir şeylerle örtünün!” diye tesettür tacizinde bulunmuştu.İran’dan ayrılırken “Ben Kemalist oldum, sizin ülkenize yerleşeceğim artık,” diye takılıyordu. Onun şakası benim için gerçekti. Bütün aksaklıklarına, bütün sakar özgürlük anlayışına rağmen Türkiye’nin başörtülü feministleri mücadele edebilme gücünü Türkiye’nin modern yapısına borçludurlar. Hiçbir İslam yönetimince kadınlar rejime karşı kendi hakları için mücadele gücünü sürdürememişlerdir. Nitekim bunun için İran’dan başlayan İslami feminizm küresel bir değer haline dönüşemedi. Kendi ülkemde sıkça duyduğum İranlı kadının Türk kadınından daha özgür olduğu iddiasını ise yürek yumuşatmak için bir ironi olarak algılıyorum!”**Sayfa 47