11 Haziran 2012 Pazartesi

Sultanı Öldürmek- Ahmet Ümit



Selim İleri’nin Yaşadığı İstanbul’da kaybolmuşum büyük bir keyifle, gözüm başka hiç bir şey görmüyor bu aralar. Oysa bir önce okuduğum kitap, Sultanı Öldürmek ve bayılmışım ve mutlaka yazmalıyım demişim, çok değil daha birkaç gün önce… Araya giren otel odaları ve yol ve sıcak ama en çok da Yaşadığım İstanbul adlı kitap neyse gene aynı kitap hatırlattı bana bir an önce yazmam gerektiğini, Ahmet Ümit’ten bahsettiği kısımla…


Evet ya polisiye demek orta ve liseyi dolduran Agatha Christie demek değil mi benim için? Biraz da o yüzden burun kıvırmıyor muydum Ahmet Ümit’e. Ta ki nedir bu zehirlenme olayı diye merak edip kitabı alıncaya kadar.
Bir çağı kapatan bir çağı başlatan Fatih’in babasına “eğer sultan bensem tahta geç, yok eğer sensen ordunun başına geç” gibi bir cümleyi söylediğini hatırlıyorum tarih kitaplarından. (Umarım doğru hatırlıyorumdur.)
Oysa bambaşka bir tahlil bekliyor beni ilerleyen sayfalarda, Freud’dan Fatih’e uzanan, gerçekle hayal arasında gidip gelen, sürekli sorular sorduran, merak ettiren, düşündüren kısaca bayıldığım bir kitapla yatıp kalkıyorum, yolda, evde, otelde. Onca fikir bombardımanına yakışan bir çözümleme beklerken “hadi ya” dedirten bir sonla karşılıyor beni. Gülerek elimdekinin bir roman olduğunu hatırlıyorum. Ama ne roman böylesine bir tarih sorgulamasının yanı sıra nefis de bir kurgu hediye ediyor zihnime.

“Nasıl ki futbol hiçbir zaman sadece yirmi iki oyuncunu bir sahada top peşinde koşturması değilse tarih de hiçbir zaman sadece geçmişte yaşamış devletlerin öyküsü değildi. Tarih, toprağın nasıl sürüldüğü, ekmeğin nasıl pişirildiği, evin nasıl inşa edildiği, annelerin bebeklerinin altını nasıl bağladığı, eğitimin nasıl yapıldığı, bir erkeğin bir kadına aşkını nasıl söylediğiydi. Tarih, insanı insan yapan irili ufaklı olayların toplamıydı. Tarih korkaklıktı, cesaretti, ihanetti. Tarih, düşünceydi, duyguydu, önseziydi, gururdu. Elbette bütün uluslar, tarihlerindeki zaferlerle gurur duyarlardı, elbette yenilgilerinden üzüntüye kapılırlardı ama geçmişleri bugünden daha parlak olan topluluklar, tarihlerindeki zaferlere daha fazla bağlılık gösterirlerdi. Sadece bizim için değil, bütün uluslar için geçerliydi bu. Doğal bir durum, ama bu psikoloji, tarih yazımına yansıyınca ciddi meseleler ortaya çıkabilirdi. Mesela bizim çağ kapatıp çağ açan diye nitelendirdiğimiz bir fethi, Batılılar rahatlıkla saldırganlık olarak niteleyebiliyor, … “ *
*Sayfa 304-305

6 yorum:

  1. Ahmet Ümit'in bu kitabı okumadım ama okumak istiyorumtavsiyeniz için sağol


    bENDE BLOĞUMA BEKLERİM:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. tavsiye ederim
      : ) tabii ki günlük dünyasının en sevdiğim taraflarından komşuluk

      Sil
  2. Bende şu sıralar okuyorum, sonlarına geldim.Dediğiniz gibi ülkenin şu anki durumu iç açıcı olmadığı için, geçmişimizle gurur duyuyoruz. Ama bir takım şeylerin de tarih kitaplarında yazdığı gibi olmadığını biliyoruz. Taht uğruna baba katilliği, kardeş katilliği, cinsel sapmalar, her türlü entrika, kabul etmek istemesek de Osmanlılarda hep olmuş. Ben Ahmet Ümit hastasıyım, bütün kitaplarını okudum. "A Memento for Istanbul" da dahil. Sadece roman yazmıyor, ilgi alanınız olmasa dahi sizi bazı konularda farketmeden bilgilendiriyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bunlardan bahis açıldığında ortalık ayağa kalkıyor, Meral Okay'a ne kadar yüklenmişlerdi, inanamamıştım ve bir o kadar da içim acımıştı!
      İstanbul Hatırası'ndan da bahsetmiş Selim İleri de okumadan olmayacak hele de İstanbul'da olduğum bir zamanda olursam süper olacak galiba : )

      Sil
  3. haftasonu indiriminden alıp, sonra yerine geri koyduğum kitap. off kızımın kitapları daha ağır bastı. ama muhakkak alıp okuyacağım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. tavsiye ederim, Fatih çözümlemeleri dışındaki ana karakterin hayal gerçek arasındaki git gelleri, kendiyle, geçmişle uğraşması, fazla gelebilir sevmeyen olabilir mi bilemedim ...

      Sil

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...