Dublinliler - James Joyce

Koşturup duran çocuk sesleri, adımlarına karışan rüzgarın uğultusu, yaprak hışırtıları... Uzak bir diyardan, başka bir yüzyıldan insanlara dair hikayeler... Yalnızlar, çaresizler, sarhoşlar, iyileştirmeye çalışanlar, sömürülenler... Kaybetmek alın yazısı gibi, hepsinin yanı başında... Bir son yazmaya bile gerek görülmeyen, sokaklarda, evlerde, tren raylarında geçenler.. Birinden diğerine doğru adım adım ilerliyor kadın, yüzüne çarpan rüzgar, avamdan çocukların neşeli sesleri çevresinde, yüzü ağaçların ardındaki denize dönmüş... Aradan geçen bir yüzyılda değişenler... Kaybetmek kader mi diye tekrar ediyor, yüzünü neşeli çığlıklarıyla koşturan çocuklara dönmüş... Kaybetmek kader  mi?

Biraz silkinip, indirimde gördüğüm kitaba atlayıp, sonrasında yayınevi ve çeviriden şüphe ederken hemen araştırmaya girişmeme ne demeli? Neyse ki çevirmen hatta yayınevine dair okuduklarımla sakinleşip sayfalara dalmanın keyfine varmak, Ulysess kitaplığımda on yıllardır beklerken arka sokak hikayelerinde kaybolmak kesinlikle sonbaharda rüzgara karşı yürümek gibi... Yirmi iki yaşında bir adamın yazdıklarını, yazacaklarını, İrlanda'nın İngilizlere ait olduğu dönem, Katolikler Protestanlar ve insanlar... Bir hikayeden diğerine savrulmak iyi geldi bu sonbaharda...

Arka Kapak

Joyce ilk önemli yapıtı olan Dublinliler'i kaleme almaya başladığında henüz yirmi iki yaşındaydı. Kentin yoksullarının canlı bir portresini sunması ve onların "kaba saba" dillerini kendi edebiyatının öğelerinden biri haline getirmesi kitabı yayınlatmasını geciktirse de, 1914'ten itibaren Dublin artık eski Dublin olmaktan çıkmıştı. Bozguna uğramış yaşamların gözünü budaktan sakınmayan bir gerçeklikle kaleme alınışı ve toplumsal çöküş, cinsel arzu, istismar, yozlaşma gibi konuların dile getirilmesi Joyce'un insanlık durumunu emsalsiz bir gözlemle aktarmasını sağlıyordu. Dublinliler'de yeni çevirisini, ilk defa yayımlanışının 100.yılında sizlere sunmaktan mutluluk duyuyoruz.