tüm işaretleri görmek yetmiyor bazen. insan bu, inanmak istediğine kaptırıyor kendini. sonra kelimeler birikiyor boğazında... ah nasıl acıtıyor... yutkunmakla öksürmek arasında arafta bekleyen, bıçak keskinliğinde...  bazen yetmiyor o işaretleri okumak... insan bu yenik düşüyor...sonra doğan güneşin parıldamasına kaptırıyor kendini, gülümseyerek... ayağa kalkmak, güneşle parıldamak, yeniden tökezlemek insana dair... bir cuma sabahında  o arafta, güneşle parıldamak bana dair...